Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Hoh hoh ohh

Maaring sa isang punto, sila ay tama
Maaring sa karanasan, ako ay hilaw pa nga
Dahil 'di ko pa naranasan buhay ko'y itaya
'Di ko pa naranasang sumagupa sa tingga

Maaring kulang din ang aking pagkaunawa
Sa mga suliranin ng ating bansa
Maaring kulang din ang aking kaalaman
Sa iba't ibang daing ng ating sambayanan

Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Hoh hoh ohh

Ngunit dahil ba kulang pa'ng aking karanasan
At marami pa 'kong dapat pag-aralan
Ang pag-ibig ba nila'y 'di ko kayang pantayan
Para sa 'kin ito'y isang maling kaisipan

Ang pag-ibig sa bayang kinagisnan
Ay sa puso at hindi sa isip lang
Ito'y nararamdaman at hindi napag-aaralan
Ito'y walang kinikilalang edad kailanman

Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila

Sabihin man nilang ako ay bata pa
'Di ko pa raw alam kung paanong umibig sa kanya
Sa karanasan daw ako ay hilaw pa
"Mag-aral ka pa," iyan ang sabi nila
Hoh hoh ohh